Dziś chciałbym zareklamować raport Dominika Batorskiego, Michała Bojanowskiego i Dominiki Czerniawskiej ,,Diagnoza mobilności instytucjonalnej i geograficznej osób ze stopniem doktora w Polsce”.
Ciekawa lektura (choć wielu wykresów można się bardzo czepiać, ale to innym razem), można się z niej dowiedzieć jaki jest średni wiek uzyskania doktoratu, habilitacji, profesury, ile na rok mamy nowych doktorów, ilu habilitowanych, ilu profesorów, jak te wskaźniki zmieniają się w czasie i jak wyglądają w różnych dyscyplinach. Jest o dużo informacji o mobilności, a cały rozdział 6 dotyczy mobilności międzynarodowej.
Przykładowo, rysunek 30 z tego raportu przedstawia procent osób, które naukowo pracują w miejscu gdzie zrobiły doktorat. Z wymienionych tam krajów (Polska i kraje europy zachodniej) Polskich naukowców charakteryzuje mała mobilność, około 90% osób pracujących w jednostkach badawczych pracuje w miejscu w którym zrobiło doktorat. We wszystkich innych krajach ten współczynnik jest znacznie niższy.
Razem z młodym i młodą postanowiliśmy odtworzyć ten wykres dla Polski, Irlandii i Szwajcarii używając śniegowych trójwymiarowych wykresów słupkowych. Jest pewien błąd odwzorowania, ale to wina -15C mrozu.
[Może pamiętacie jak pisałem o terenowej grze statystycznej na piaszczystej plaży (link)? Jak widać można też na zaśnieżonym ogródku]
O ww. raporcie piszę nieprzypadkowo.
Czytaj dalej Śniegowy wykres słupkowy a oparta o dane dyskusja o finansowaniu nauki